எண்ணம் போல் வாழ்க்கை

யாழ்ப்பாணத் தமிழனான என்னால் மேற்பார்வை செய்யப்படும் விருந்தினர் அகத்திற்கு தென்பகுதியைச் சேர்ந்த மக்கள் குழுக்களாக வருவதுண்டு. அவர்களில் பெரும்பாலானோர் கிராம பகுதியைச் சேர்ந்த தென்பகுதி மக்கள் அவர்களுக்கு தொழில்நுட்ப அறிவு குறைந்தவர்களாக அல்லது அதனை பயன்படுத்த வேண்டிய தேவை அற்றவர்களாக இருப்பார்கள். 

அவர்கள் என்னுடன் அறிமுகமாகுவது வாடிக்கையாளருக்கு வாடிக்கையாளர் எனும் ரீதியாக அதாவது எம்மிடம் வந்த வாடிக்கையாளர் ஒருவர் இன்னுமொரு வாடிக்கையாளருக்கு அறிமுகப்படுத்துவார்.

அவர்களுக்கு கூகுள் இருப்பிட அமைவை அனுப்பி பிரியோசனம் இல்லை.

அவ்வாறு வருபவரில் பெரும்பாலானோர் யாழ்ப்பாண நாகவிகாரைக்கு அண்மையில் பேருந்தை நிறுத்தி வைத்துக் கொண்டு என்னை தொடர்பு கொள்வார்கள். சிலர் கூகிள் வரைபடம் மூலம் இருப்பிடம் அறிந்து வருவார்கள். சிறிது காலத்திற்கு முன்னர் வந்த ஒரு குழுவினர் எனக்கு தொடர்பு எடுத்து 

//அபி இன்னே யபனெய டபல் கன்டொருவ இடிரிபிட புடுபிலிமய லங்க.//

அதாவது

// நாங்கள் தபால் நிலையத்திற்கு அருகில் உள்ள புத்தர் சிலைக்கு முன்னால் உள்ளோம் வாங்கோ தம்பி என்றார்கள். //

அடப்பாவிகளா அது திருவள்ளுவர் சிலையடா

இதை அவர்களுக்கு நான் விளங்கப்படுத்த வேண்டுமா ? இவர் திருவள்ளுவர், இவர் எழுதிய திருப்புகழ் உலகப் புகழ் பெற்றது. இவருக்கும் புத்தருக்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்று

இல்லை அவர்கள் சொன்ன இடத்திற்கு போய் நான் அவர்களைக் கூட்டிக் கொண்டு எனது விருத்தினர் அகத்திற்கு போக வேண்டுமா ?

நான் வழமையாக தாம் சொல்வதே சரி உனக்கு எதுவும் தெரியாது என்று உரைப்பவர்களுடன் தர்க்கம் செய்யப் போவது இல்லை.

ஏன் எனில் அது எருமை மாட்டில் மழை பெய்வது போன்றது.

அதையே இவர்களுக்கும் நான் கடைப்பிடித்தேன்.

எனக்கு என் எண்ணம் நிறைவேறினால் சரி.

சாமி காவுதலில் வாகனப் பயன்பாடு

 நாங்கள் இன்றைய அவசர உலகில் ஆன்மிக நாட்டம் குன்றி சமூகவிரோத செயல்களில் ஈடுபடுகின்றோம்.

இன்று பலர் இக்கருத்தைச் சொல்லி நாம் பிழைத்துக் கொள்கின்றோம். நான் உட்பட...

ஆனால் இது ஒரு மிகத்தவறான கருத்தாகும். உண்மையில் களவுக்குப் போகின்றவனும் கள்ளக் கடத்தலில் ஈடுபடுபவனும் தான் மிகக் கடவுள் பக்தி கொண்டவனாய் இருக்கின்றான்.

எங்கு எங்கு பிரச்சனைகள் இருக்கின்றதோ அங்கு எல்லாம் கடவுள் பக்தி அதிகமாய் இருக்கின்றது. அதிலும் சைவக் கடவுள் பக்தி அதிகரிக்கின்றது. பிரச்சனை குறைந்த இடத்தில் கடவுள் பக்தி குறைவாகின்றது. 

ஒரு உதாரணத்திற்கு யுத்த காலத்தில சாமி காவுறத்துக்கெல்லாம் ஆக்கள் தானாக வருவார்கள். ஆனால் இன்று ஆக்களுக்கு சொல்லி அனுப்ப வேண்டி உள்ளது. 

நாம் எங்கு இருக்கின்றோம் ........

சிறு தெய்வ வழிபாடு உள்ள இடங்களில் இவ்வாறு இல்லை. அதற்கான காரணங்கள் என்ன என்பது ஆராயப்பட வேண்டும்.

பெண்ணே !!!

இக்கால பெண்கள் சிலர்(சிலரா, பலரா என்று நீங்கள் முடிவு செய்து கொள்ளுங்கள்), பெண் சுதந்திரம் என்பது ஜீன்ஸ் போன்ற மேற்கத்திய ஆடைகள் உடுத்துவது, நுனி நாக்கில் ஆங்கிலம் பேசுவது, நண்பர்களுடன் வெளியே சுற்றுவது, பெரியவர்கள் சொல்லுவதை எதையும் கேட்காமல் இருப்பது, தாங்கள் எடுத்த முடிவுகள் மட்டுமே சரியானது என்று இருப்பது, விட்டு கொடுக்காமல் பிடிவாதம் பிடிப்பது, இப்படி சொல்லி கொண்டே போகலாம்.

நம் பெற்றோர் நம்மை நெறிப்படுத்த விதிக்கும் கட்டுப்பாடுகள் அனைத்தும் பெண் சுதந்திரத்துக்கு முட்டுக்கட்டை போன்றே சித்தரிக்கப்படுகின்றன. துஷ்டனை கண்டால் தூர விலகு என்பார்கள். அதனால் தம் குழந்தைகள் காக்க படவேண்டும் என்பதற்காக ஒரு குறிப்பிட்ட வயதிருக்கு மேல் பெண்கள் அரைகுறை ஆடை அணிய தடை, நேரத்திருக்கு வீடு வந்து சேர வேண்டும், எங்கு சென்றாலும் சொல்லி விட்டு செல்ல வேண்டும் உட்பட பல கட்டுப்பாடுகள் விதிக்க படுகின்றன. சிறிது உற்று நோக்கினால், ஒரு குறிப்பிட்ட வயது வரை ஆண் குழந்தைகளுக்கும் இந்த கட்டுப்பாடுகள் உள்ளன. பின்னர் தளர்த்தி கொள்ளபடுகிறது. அனால் பெண்களை பொறுத்தவரை அதன் பின் தான் இன்னும் கடுமையாக்க படுகின்றது. ஆனால் இது அவர்கள் நன்மைக்கே என்பதை உணர வேண்டும். இது போன்ற கட்டுபாடுகள் இல்லாத மேலை நாடுகளில் தான் முறையற்ற கருதரிப்பு அதிகம். அது நம் நாட்டுக்கும் தேவையா?

அமெரிக்க ஜனாதிபதியாக இருக்கும் ஒபாமா தன் வேலையை விட்டுவிட்டு எதை பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறார் என்பதை நாம் சொல்ல வேண்டியதில்லை உலக மீடியாவே போட்டுடைத்து விட்டது..

ஒபாமா அல்ல வேறு யாரும் இருந்தால் இதை விட மோசமாக கூட நடந்து கொள்ளலாம். இங்கே சொல்ல வருவது ஒபாமா ஏன் இப்படி என்பதல்ல ? அந்த பெண் ஏன் இப்படி உடை அணிய வேண்டும் என்பதே. தலை முதல் கால் வரை மறைக்கப்பட்ட உடை அணிந்து, ஒலிம்பிக் 200 மீட்டர் ஒட்டப்பந்தயத்தில் பிரான்ஸ் வீராங்கனையைப் பின்னுக்குத்தள்ளி முதலிடம் பிடித்து ஹிஜாபி புகைப்படத்தையும் இங்கு பதிந்துள்ளேன். அதற்கா பர்தா அணிய சொல்லவில்லை, கணியமாக உடை அணியலாம் அல்வா?

ஆண் ஆகட்டும், பெண் ஆகட்டும் எதிர்பாலர்காளால் கவரப்படுகின்றனர். அது தவறு என்று சொல்ல முடியாது, அது படைப்பின் தவறு. ஜீன்ஸ் போட்டாலும் துருதுருன்னு பாக்குறானுங்க. தாவணி போட்டாலும் இடுப்பை பார்ப்பார்கள். இது உடுத்துரவங்க குற்றமா ? பார்க்கிறவன் குற்றமா ? நாம் முறையாக உடை உடுத்தினால் ஒரு சில வக்ரமான ஆண்களுக்கு மட்டுமே அந்த மாதிரி பார்க்க தோன்றும், ஆனால் அரைகுறை ஆடை உடுத்தினால் நடுதரமானவர்களையும் சுண்டி இழுக்கும். எதற்காக அவங்க கஷ்டப்பட்டு பார்க்கணும் நம்மளே காட்டி விடலாம் என்று நினைப்பது சரியா?.

கல்யாணத்திற்கு பிறகு குடும்ப பிரச்சனைகளில் விட்டு கொடுத்து செல்வது என்பது பெண் சுதந்திரத்துக்கு எதிரானது. சுதந்திரம் என்பது என்ன? ஆண்- பெண் உறவு முறைகளில் யார் உயர்ந்தவர்கள், யார் தாழ்ந்தவர்கள் என்று பார்ப்பதா அல்லது ஆண் சமையலுக்குப் போகட்டும்; நான் அலுவலகத்திற்குப் போகிறேன். இல்லை; தனக்கு வேண்டும் என்பதைத் தானே தேர்ந்தெடுத்துக்கொள்கின்ற ஒரு மனப்பக்குவம் வருவதுதான் சுதந்திரம். குடும்பத்திற்காக சிலவற்றை விட்டு கொடுத்து செல்வதில் எந்த தவறும் இல்லை. உணர்வு பூர்வமான சார்பு நிலையிலிருந்து வெளியே வரமுடியாது – அதனால், அதைப் பற்றிய புரிதலாவது வேண்டும். மண வாழ்க்கையில் மட்டுமல்ல பொதுவாகவே, எந்த சண்டை போட வேண்டும் எந்த சண்டையை ஆரம்பிக்க வேண்டாம் என்று தேர்வு செய்யப் பழகுவது நல்லது தானே?

உண்மையான விடுதலையென்பது பெண்களை மிகச்சரியான ஒரு பெண்ணாய் ஆகும் மாற்றம். ஆணின் நகலாக அல்ல. ஆனால் இப்பொழுது அது தான் நடந்துக் கொண்டிருக்கிறது. பெண்கள் ஆண்கள் போல ஆக விரும்புகின்ற்னர். ஆண் சிகரெட் குடித்தால் பெண்ணும் சிகரெட் பிடிக்க வேண்டும். ஆண் ஒரு விஷயத்தைச் செய்தால் பெண்ணும் அதைச் செய்தாக வேண்டுமென்கிறாள்.

இன்னும் அடுக்கி கொண்டே போகலாம். சிந்தியுங்கள் தோழிகளே. நம் நாட்டுக்கு தேவை பெண் சுதிந்திரமா ? பெண் விடுதலையா? இந்த உலகின் படைக்கும் கடவுள் பிரம்மா என்கிறது இந்து மதம். அது உண்மையா பொய்யா என்ற ஆராய்ச்சி நமக்கு இப்பொழுது வேண்டாம். ஆனால் ஆணோ, பெண்ணோ நம்மை இவ்வுலகுக்கு கொண்டு வர தங்கள் உயிரையே பணயம் வைக்கிறார்களே அவர்களே நம் நிஜ பிரம்மாக்கள்.

நன்றி: இப்பதிப்பில் உள்ள சில வரிகள் பிற நண்பர்கள்/நண்பிகள் வலைத்தளத்தில் நான் படித்தவை

Never Judge by Assumptions ...

“My boss drove a luxury car everyday and it was my duty to greet him and to open the gates for him, as I worked as a watchman in his villa. But he never responded back to my greetings.

One day he saw me opening the garbage bags outside the villa in search for any leftover food. But, as usual he never even looked at me, it was like as if he never saw anything!

The very next day I saw a paper bag at the same place, but it was clean and the food inside was covered well. It was fresh and good food like someone had just brought it from the supermarket. I didn't bother as to where it came from, I just took the paper bag and I was so happy about it.

Every day I found this paper bag at the same place with fresh vegetables and all that we needed for home. This became my daily routine. I was eating and sharing this food with my wife and kids. I was wondering who this fool could be?! To forget his paper bag full of fresh food everyday.

One day there was a big problem in the villa and I was told that my boss has died. There were too many guests coming to the villa that day and I didn't get any food that day, so I thought that one of the guests must have taken it. But the same thing happened the 2nd day, the 3rd day and the 4th day.

It went on like this for a few weeks and I found it difficult to provide food for my family, so I decided to ask the wife of my boss for a raise in my salary or else I would quit my job as a watchman.

After I told her, she was shocked, and asked me, how come you never complained about your salary for the last 2 years? And why is this salary not enough for you now? I gave her so many excuses but she was never convinced!

Finally in the end, I decided to tell her the truth, I told her the entire story of the bag of groceries, and as to how it was my daily provision. She then asked me as to when this stopped? I told her after the death of her husband. And then I realized that I stopped seeing the paper bag immediately after the death of my boss. Why didn't I ever think of this before? That it was my boss who was providing this for me? I guess it was because I never thought that a person who never replied to my greetings could ever be this generous!

His wife started to cry and I told her to please stop crying and that I'm really sorry that I asked for a raise, I didn't know that it was your husband who was providing me with the meals, I’ll remain as a watchman and be happy to provide my service.
His wife told me, I'm crying because I've finally found the 7th person my husband was giving this bag full of food. I knew my husband was giving 7 people everyday, I had already found the 6 people, and all these days I was searching for the 7th person. And today I found out.

From that day onwards, I started to receive the bag full of food again, but this time his son was bringing it to my house and giving it to my hand. But whenever I thanked him, he never replied! Just like his dad!

One day, I told him THANK YOU in a very loud voice! He replied back to me to please not be offended when he doesn't reply, because he has a hearing problem, just like his dad!”

Oh! We have been wrong so many times judging others without knowing the true story behind their actions. Be kind and courteous in dealing with others, for everyone is fighting a hard battle. Be careful, not everything is about you. Before you assume, there is this thing called ASKING.

Don’t just jump to conclusion, because that is truly not an exercise, it may cause you more harm at the end of the day. Many of our problems are caused by how we process what happens around us. Don’t judge a situation you have never been in. Be humble enough to learn. You do not know it all. Lets change the way we feel about ourselves and others.

There are two sides to a story. Don’t believe everything you hear.

Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about.

தப்பித்தேன் நான், தொடர்ந்து வருவேன் !!!!!

உங்க பாருங்க யாழ்ப்பாணத்தில முக்காவாசி புகையிரத கடவையல் வெறும் சிவப்பு மஞ்சள் லைட்டால தான் கொன்ரோல் பண்ணுறாங்கள். கிட்டப் போனா "பாம் பாம்" எண்டும் கத்தும் சிவப்பு லைட் எரியேக்க. 

நான் வழமையா வேலைக்கு போற டைம் ரெயின் ஒன்னும் வராத படியா நான் அத பெரிசா கவனிக்கிறதே இல்லைங்கோ.

நேத்து எனக்கு நாள் முழுசா செத்த வீடுங்கோ ! ஒண்ணுமே விடியல... அதல கடவுளே இண்டைக்கு நாள் நல்லா வரட்டும் எண்டு மட்டும் மனசில நினைச்சுக் கொண்டு நான் வீட்ட இருந்து வெளிக்கிட்டு என்ர சாதாரண வேகத்தில ( 90 கீ.மீ ) துண்டி சந்தியால தபால் கட்டை செம்மணி தொட்டு பருத்துறை ரோட்ட பிடிச்சு போறத்துக்கு துண்டி சந்தியால திரும்புறேன். 

துண்டியால திரும்பினா வாற சிக்னல் லைட் கிட்ட போனாத்தான் தெரியும். அப்ப நான் அடிச்சள்ளிக் கொண்டு போகேக்க பத்து மீட்டர் இடைவெளி எனக்கும் ரெயில்வே கடவைக்கும் இருக்கேக்க "பாம் பாம்" எண்டு சிக்னல் கத்துது என்னடா கோதாரி எண்டு சிக்னல் லைட்ட பாத்தா சிவப்பு எரியுது !!!

திரும்பி யாழ்ப்பாணப் பக்கம் பாத்தா ஒன்னும் இல்ல வவுனியா பக்கம் பாக்க யாரல் தேவி "குச்சு பக்கு குச்சு பக்கு கூ..." எண்டு கூவிக்கொண்டு வாறார். சரி செத்தாண்டா சிவனாண்டி எண்டு நினைச்சுக் கொண்டு பின் பிரேக்க அமத்திக் கொண்டு முன் பிரேக்க கொஞ்சம் கொஞ்சமா அமத்தி புல்லா அமத்தி கொண்டு பின் பிரேக்க லூஸ் பண்ண......

முன்சில்லு முன் பிரேக்க புல்லா பிரேக் அடிச்ச இடத்தில நிக்குது பின் சில்லு தூக்கி 90 பாகை திரும்பி பைக் ரோட்டுக்கு குறுக்கா நிண்டுது. 

சப்பா ...............

இப்ப எனக்கும் ரெயினுக்கும் இடைல உள்ள வித்தியாசம் வெறும் 75 சென்ரி மீட்டர் தான் .............

நான் மட்டும் இண்டைக்கு அடி பட்டு இருந்தா சனம் சொல்லும் 

1. காதல் பிரச்சனை போல

2. காசு பிரச்சனையாம்

3. அப்பாவோட சண்டையாம் 

4. மூளை சரியில்லையாம் 

நியூ யப்னா காரன் வளைச்சு வளைச்சு போட்டோ எடுத்து போடுவான், செய்தில கண் மூக்கு நாக்கு எல்லாம் வச்சிருக்கும். எவ்வளவு பிரச்சனை ??? 

பூலோகம் செலவுக்கு காசில்லாம யோசிச்சுக் கொண்டு இருக்கும் ......

நான் இண்டைக்கு தப்பினத்துக்கு காரணம் சத்தியமா சொல்லுறன் டிஸ்கவரி புரோகிராம் தான். அதில தான் சொன்னாங்கள் சடின் பிரேக் போட்டா கொன்ரோல் இல்லாம போயிடும் எண்டு !!!

இண்டைக்கு தப்பின படியா நண்பர்களே என் தொல்லை தொடரும் !!!!!! 

அந்த சீன யாரும் வீடியோ பண்ணி இருக்கோணும் ஒரு நாளல்ல மில்லியன் வியு வந்திருக்கும். சிக் அதில ஒரு CCTV காமரா இல்லாம போயிட்டு ............

09th September 2015

என் கனவு – சுஜாதாவின் வெற்றிடத்துக்கு My Dreams - Love with Action story Part -II

கனவு கலைந்து விட்டது ......

வேணாம் அந்த கனவு, அது கனவாகவே போகட்டும் ....

என் கனவு – சுஜாதாவின் வெற்றிடத்துக்கு My Dreams - Love with Action story

என் ஆசை நாயகிக்கு நுவரெலியா ரொம்ப புடிக்கும், நாயகிக்கு புடிச்சத செய்யாட்டா நல் ஆடவனுக்கு அழகில்லையே ! செந்தில்(என் அம்மா) சொன்னது.

அதுக்காக அவளை உடன கூட்டிக்கொண்டு போக ஏலாதே வருமானமும் சரியா வரணுமே ! டிசெம்பர்(மார்கழி) போனஸ் கிடைச்சதும் அத முழுசா ஒதுக்கி வெள்ளிக்கிழமை லீவ போட்டு மூண்டு நாள் நாயகி கூட ஜாலி பிளான போட்டு நானும் அவளும் மட்டும் மழை எல்லாம் முடிஞ்ச பிறகு மார்ச்(பங்குனி) மாசம் மழை இல்லை எண்டத உறுதிப் படுத்தி வெள்ளிக்கிழமை விடியக்காலம நேரத்தோட வெளிக்கிட்டம், ஜாலிப் பயணம், நானும் அவளும் மட்டும்.

தம்புள்ள தாண்டும் மட்டும் கண்கள் முடிய படி காரின் ஜில் ஏசியில் ஹரிகரனின் இசையில் கண் அயர்ந்து குழந்தை போல வந்தாள். நித்திர மயக்கம்அவளுக்கு விடிய நேரத்தோட எழும்பினதால.

போன நான் அப்பிடியே அவளை ரசிச்சபடி போயிருக்கலாம் ஒரு இஞ்சி பிளேன் டீ குடிப்பம் எண்டு நிப்பாட்ட என்ன பூலோ(அவள் என்னை ஆசையாய் கூப்பிடும் பெயர்) நுவரெலியா வந்திட்டா எண்டு கண்விழித்தாள். நானும் அவளின் செல்லக்கதையை கேட்டபடியே இன்னும் 75% போகனும் ராசாத்தி(என் நாயகியின் செல்லப் பெயர்) சொன்ன வாறே இறங்க அவளும் என்னுடன் வந்து பிளேன் டீ குடிச்சுட்டு முகம் கழுவி பிரஷ் ஆகி வந்தாள். அவள் அழகு இரண்டு மடங்காகி இருந்தது. அவள் கண்களுக்கு நான் அடிமை.

நான்காரை ஒடட்டா பூலோ எண்டவாறே என் பதில் வார்த்தை எதிர் பாராமல் ரைவர் சீட்டில் இருந்தால், ராசாத்தி உனக்கு இங்க ஒட வராதும்மா எண்டா சரி அழகிய வதனம் இறுகிவிடும் அதனால நானும் பதில் சொல்லாமல் முன் சீட்டில் போயிருந்தேன்.

மகிந்த சேர் எங்கட வயித்தில அடிச்சு போட்ட கப்பட் ரோட் இருக்க அவள் என்னடா எண்டா சயிட் மண்ணுக்குள்ளால ஓடுறாள் ஒண்ணுமே சொல்லல வயிறுமட்டும் கலக்கிச்சு உள்ள எல்லாக் கடவுளையும் கும்பிடு எல்லாருக்கும் நேத்தி வைச்சு கொண்டு இருந்தன். ராசாத்திய கடுப்பாக்க நான் ரிலாக்ஸ் பண்ணுற மாதிரி பில்டப் குடுக்க கேட்டால் ஸ்ரீ(கோவம் வந்திட்டு அவள் றைவிங் சுப்பர் எண்டு சொல்லேல) நீங்க ஓடுறீங்களா எண்டால், அப்பா அப்பத்தான் ஒரு நிம்மதி எல்லா கடவுளுக்கும் நன்றி சொல்லிட்டு மீண்டும் பெற்றோல நிரப்பிட்டு நுவரெலியால புக் செய்த கொடேச்ச நோக்கி மிதிச்சன். பின்னேரம் மூணு மணி போல நானும் அவளும் நுவரெலியா வந்து சேர்ந்தம். பின்னேரம் மூணு மணி எண்டாலும் குளிர் தான். புக் செய்த கோடேச் நீர்விழ்ச்சிக்கு பக்கத்தில நல்ல அமைதியான இடத்தில சுப்பர் லொக்கேசன்.
.

இனி வெளில சுத்திப்பாக்கபோகல ஏலாது எண்ட படியா இரவு சாப்பாட்டுக்கு வேண்டிய சாமானை மட்டும் இரண்டு பேரும் ஒய்யார நடை நடந்து போய் வாங்கி வந்து நான் மரக்கறி, இறைச்சிஎல்லாத்தையும் வெட்டிக்குடுக்க அவள் சுட சுட சமைத்து கொண்டு வந்தாள். உண்மையில் மதியம் சாப்பிடாததும் நல்ல ஜில் கூலும் அவள் கையால் சமைத்ததும் நாக்கில் போட்டதும் வயித்தில் டக்கெண்டு போயிட்டுது. சாப்பாடு முடிச்சிட்டு இரண்டு பேரும் பிங்கான் பாத்திரம் எல்லாம் கழுவி வச்சிட்டு டீவி பாக்க சோபாவுக்கு வந்தோம். அவள் என் மடியில் தலை வைத்து படுத்திருந்து பாட்டு மிக குறைந்த சத்தத்தில் பாட்டு கேட்டு கொண்டிருந்தாள். சிறிது நேரத்தில் அவள் கண் அயர்ந்து விட்டாள். அவளை அள்ளிச் சென்று கட்டிலில் போட்டு .............
(சீ சீ சீ என்ன பழக்கம் தப்பா எல்லாம் போக கூடாது. அவள் என்னவள்.) நல்ல பெட் சீட்டால் போர்த்து விட்டு நானும் கண் அயர்ந்தேன் பிரயாணம் செய்த அலுப்பு.

இன்னும் திரில்லர் வரல்ல இது என்ன லவ்சா போகுது எண்டு பாக்காதேங்க அடுத்த நாளில் இருந்து தான் புல் அக்சன் –CIA, Port City, MSS(Chinese Intelligence), SRV (Russian Intelligence) எல்லாம் வராங்க ........

இப்ப இடை வேளை

பன்சல விஜயம் – ராஜமகா விகாரை கலேவல

எமது நிறுவன ஊழியர்களுடன் 13/09/2014 காலையில் குருணாகல் ராஜமகா விகாரையில் சிரமதானம் செய்வதற்காய் புறப்பட்டேன். விருப்பமில்லா பயணம். காலையிலேயே சிறுதடங்கல் இருந்தும் புறப்பட்ட பயணம் நிறுத்தக்கூடாது என்பதற்காய் விஜயத்தை தொடந்தேன்.

தந்தை தடுக்க, சிற்றன்னை முகம் சுழிக்க, உண்மையில் எனக்கும் மனம் சரியின்றி, மேலதிகாரியின் கட்டாய உத்தரவுக்கமைய புறப்பட்டேன் பன்சலையில் சிரமதானம் செய்ய. நான் சிறுபான்மை இனத்தை சேர்ந்தவன், முற்றாக மறுத்தால் பெரும்பான்மை ஒதுக்கிவிடும். அதனையும் மனத்தில் கொண்டு சரி என புறப்பட்டேன்.

குருணாகலில் இருந்து கிட்டத்தட்ட 10 Km தூரம் உள்ளுக்குள் செல்ல வேண்டும். நாம் சென்ற வாகனத்தை எமது நிறுவன அனுராதபுர கிளை முகாமையாளர் குருணாகல் வீட்டில் நிறுத்தி விட்டு அவருடன் நாம் உழவு இயந்திரத்தில் புறப்பட்டோம் சிறுத்தைக் காட்டுக்குள். காடு அடர் காடு. 40 Km இக்கும் மேல் பயணம். வேடர் வாழும் காடு அது. இறுதியில் உழவு இயந்திரம் ஒரு மலையடி வாரத்தில் நிறுத்தப்பட்டது.

சில்காற்று உடலை வருடி செல்ல, முற்றாக நவீன உலகுடன் தொடர்பே இல்லாத உலகம் எம்மை அரவணைத்தது. மலையடிவாரத்தில் இருந்து மேலே Man vs Wild ப்ரோகிராமில் வரும் உத்திகளை கையாண்டு மலை உச்சிக்கு ஒற்றையடி பாதையில் ஏறிப் போனோம். மலை என்று சொல்வதை விட குன்று எனும் பதம் சிறப்பாய் இருக்கும். அக்குன்றில் மேலே கல் இடைவெளிகளுக்கு மத்தியில் சிறிய பன்சல அது சில நுற்றாண்டு காலம் பழமை வாய்ந்த சிற்பங்களுடன் கூடிய புத்த கோவில். அங்கு எமக்கு வழங்கப்பட்ட பணி கோவிலுக்கு போகும் பாதையை செப்பனிட வேண்டும்.

மிகவும் ரம்மியமான காலநிலையுடன் நாம் எமது வேலையை செய்தோம்.

மலையடிவாரத்தில் கொட்டப்பட்ட 15 கியுப் சிவப்பு மணலை கொண்டு 50M நீளமான பாதை அமைக்க வேண்டும். முதலில் வேலை இலகுவாக இருந்தாலும் மேலே போகப் போக சப்பா .....

புதிதாக போட்ட பாதை என்பதாலும் உயரத்துக்கு தள்ளவேண்டி இருந்ததாலும் மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்க மண்ணைப் போட்டு கிட்டத்தட்ட ஒரு 15 M போட்டு அன்றைய வேலையை முடித்தோம். அதன் பின்பு ஒரு தெளிந்த நீர் கொண்ட ஓடும் குளிர் அருவியில் ஒரு மணித்தியாலம் மேல் குளியல் போட்டு வெளி வர விருப்பின்றி யானையின் பிளிறல் ஒலி கேட்க விகாராதிபதி யானை வருது எண்டதும் அருவியில் இருந்து எப்பிடி விகாரைக்கு வந்தோம் எண்டு தெரியாது விகாரைக்கு வந்து சேர்ந்தோம்.

வெண் நிலவொளியில் தாமரை இலையில் கிரிபத்தும் (வெண்சோறு) கட்டை சாம்பலும் உடல் அலுப்புக்கு தேவாமிர்தம் போல ஒரு பிடி பிடித்து அமத்துரு (தலைமை புத்த பிக்கு)வின் போதனை கேட்டு பின் உறங்கசென்றோம். உண்மையில் அவர் ஒரு வித்தியாசமான ஒருவர் உண்பது பிச்சை எடுத்து. பிச்சை கேட்டு சென்று தான் உண்கிறார். இரவு உணவின் பின் அவர் என்னுடன் சிங்கள தமிழில் கதைத்தார். சிறந்த அறிவுரைகள் தந்தார். என்னை வாயை மூடி காதால் கதைக்க சொன்னார். சித்தர் வாக்கு போல இருந்தது. கருத்துக்கள் பல கொண்ட பேச்சு.

அடுத்த நாள் காலை மரவள்ளி கிழங்கும் பச்சை மிளகாயும் சாப்பாடு. சாப்பாடு முடிந்ததும் அங்கு கூடி இருந்த எல்லா மக்களுடன், வேடுவர் உள்ளடங்கலாக எம்முடன் வந்து மிகுதி வேலை வேலை செய்ய உதவினர். வேலை பாத்துக் கொண்டிருக்க முடிந்தது. வேலை 11.00 மணியளவில் முடிந்ததும் நாயக்க ஆமத்துரு சிறு சொற்பொழிவு ஆற்றினார். அதன் சாராம்சம் வருமாறு. “இந்த வேலை ஒரு பக்கோ இயந்திரத்தை கொண்டு செய்வது பெரிய வேலை இல்லை, வேலை உடன் முடிந்து விடும். ஆனால் அதில் ஒரு திருப்தி இருக்காது. நீங்கள் இப்பாதை பயன் படுத்தும் போது உங்களுக்கு ஒரு மன மகிழ்வு உண்டாகும்”  அவர் சொல்லுறதும் சரிதான்.

போட்ட பாதைய பாக்கும் போது ஒரு நிறைவு வருது தான். இனிதேமுடிந்து திரும்பினோம் நாம்.